به گزارش سایت رسمی هیئت فوتبال استان اصفهان، در جریان ال کلاسیکوی فوتسال ایران و در میان آن همه هیاهو و هیجان بالای بازی دو تیم در بین دو نیمه یکی از بهترین داوران فوتسال ایران در اوج خداحافظی کرد تا مسیر تازه ای را برای یک نفر جوان با انگیزه همانند خودش باز کند.

صادق محمدی که به گفته خود از ۱۵ سالگی داوری را از شهرستان فلاورجان آغاز کرد و پله های ترقی را طی کرد در دو مقطع تصمیماتی گرفت که شاید کمتر کسی می گرفت، یکبار ۸۹ که از فوتبال به فوتسال آمد و دیگر ۱۴۰۳ که در اوج داوری تصمیم گرفت دیگر سوت قضاوت در دست نگیرد و کارتهایش را برای همیشه بایگانی کند.

در ادامه گفت و گوی اختصاصی هیئت فوتبال استان اصفهان را با ایشان می خوانید:

سال ۱۳۷۹ دوره مقدماتی و سپس درجه ۳ را زیر نظر استاد احمد احمدی شالباف و بعد درجه ۲ فوتبال را در سال ۱۳۸۲ زیر نظر اسماعیل صفیری طی کردم. البته از یکسال قبل آن به استان برای قضاوت معرفی شده بودم و در ادامه مسیری که داشتم سال ۸۶ برای قضاوت در رده های پایه به عنوان کمک داور در لیست داوران کشور قرار گرفتم که تا سال ۱۳۸۹ ادامه داشت.

از فوتبال به فوتسال

سال ۹۰ با تصمیمی که گرفتم تغییر مسیر داده و از فوتبال به سمت فوتسال آمدم و در مدت کوتاهی حدود یکسال و نیم با قضاوت در لیگ های دسته ۲ و یک داوری افتخاری در لیگ برتر هم انجام داده و اسمم در بین داوران لیگ برتری قرار گرفت.

سال ۹۲ به عنوان داور لیگ برتر به لیست کشور معرفی شدم؛ اما بی برنامگی هیئت استان در آن سال‌ها حدود دو سال داوری در لیگ برتر را از من گرفت و در نهایت از سال ۹۴ به جمع داوران لیگ برتری پیوستم و قضاوت های خوبی را طی این سالها در سطوح و لیگ های مختلف انجام دادم، به گونه ای که در اولین هفته داوری در لیگ برتر به عنوان داور برتر هفته انتخاب شدم. حضور در کورس فیفا و قرار گفتن در بالای لیست داوران کلاس ( نفر اول عملی و دوم دانش داوری) منجر به قضاوت در بازی‌های مهم و حساس شد، هر چند بنا به دلایل شغلی امکان حضور در لیست بین المللی را نداشتم، به غیر از بازی های مهم لیگ در طی این سالها داوری بازی دوستانه تیم پرقدرت تاسیسات دریایی که شمسایی و نظری را در اختیار داشت مقابل شن زن چین ، بازی دوستانه ایران و تاجیکستان در تورنمنت چهارجانبه بازی‌های بود که در لیست تیم داوری حضور داشتم.

 پیشرفت به جای شهرت

سال ۹۰ با توجه به شرایط تصمیم گرفتم به سمت پیشرفت حرکت کنم و به جای شهرت فوتبال به دنبال پیشرفت بروم. چرا که در لیست کمک داوران حدود ۱۳ نفری جلوتر از من بودند.

ابتدا سراغ فوتبال ساحلی رفتم که اعلام شد داوران بالای ۳۵ سال می توانند در آن شرکت کنند، اعتقادی به جوانگرایی واقعی در آن سال‌ها نبود. این بود که با توجه با زاویه مشترک کمک داوری و داوری فوتسال از کنار چمن به داخل سالن کشیده شدم.

مخالفت خانواده با خداحافظی از داوری

زمانی که با همسرم جریان خداحافظی از داوری را مطرح کردم مخالفت کرده و دلایل این موضوع را پرسیدند که با جوابهایی که داشتم قانع شدند البته به سختی. من بچه شهرستان هستم بدون لابی و ارتباطاتی که می دانیم به بالاترین سطح ورزش شهرستان خودمان یعنی فلاورجان رسیده ام بعد از من در این شهرستان در بخش داوری ۳ نفر دیگر حضور دارند که یوسف رفیع زاده نفر سوم و جوان تر از بقیه است.

دوست داشتم در ساخته شدن یک داور بین المللی دیگر اصفهانی سهیم باشم

به خانواده گفتم با توجه به شناختی که از توان و ظرفیت رفیع زاده دارم، احتمال می دهم بتواند در آینده پشتوانه خوبی برای جایگزینی علی حفیظی یکی از بهترین داوران بین‌المللی فوتسال کشورمان شود، البته که ایشان سال‌های زیادی پیش رو دارند، اما اصفهان باید به دنبال پرورش و پشتوانه سازی در داوران بین المللی باشد تا در کنار بخش‌های دیگر داوری آن نیز بدرخشد.

رفیع زاده در آخرین دوره پیش فصل داوران فوتسال جوان ترین داور کشور بود و خوشبختانه توانسته تستها را با موفقیت پشت سر بگذارد.

از هیئت فوتبال استان اصفهان، شخص آقای طاهری ریاست محترم هیئت فوتبال استان اصفهان و دیگر اعضا هیئت فوتبال برای انجام مراسم خداحافظی سپاسگذارم و همچنین باشگاه گیتی پسند.

امیدوارم شاهد شکوفایی بیش از بیش داوران استان اصفهان در هر دو بخش آقایان و بانوان باشیم.